Rosier, Beşiktaş’tan ayrılış sürecini anlattı: ‘Sinirle ofisine girip ona ‘Sen adam değilsin!’ dedim’

Beşiktaş’ın eski futbolcusu Valentin Rosier, Histoires de Foot Podcast YoutTube kanalında Beşiktaş periyoduna dair çarpıcı açıklamalarda bulundu.

İşte o açıklamalar…

“ÇOK GÜZEL BİR KÜMEMİZ VARDI”

“Beşiktaş’ta genelde Fransızca konuştuğumuz çok âlâ bir küme vardı: Rachid Ghezzal, N’Koudou, Aboubakar, N’Sakala… Her şey sahiden çok uygun gidiyordu. Mesela Abou adeta alev almış üzereydi. Ben de goller atıyordum. Rachid’in kaç asistle dönemi bitirdiğini bile bilmiyorum. Larin diye bir forvet vardı, ona topu on metre yükseklikten bile atsan gol atıyordu. Her şey daima yolunda gidiyordu.”

“İMZA ATMADAN EVVEL TEREDDÜTLÜYDÜM”

“Beşiktaş’a imza atmadan evvel biraz tereddütlüydüm zira Türkiye’yi tanımıyordum. Evet, Beşiktaş’ın büyük bir kulüp olduğunu biliyordum lakin tekrar de o ligi başımda tam oturtamıyordum. Sonunda imzayı attım lakin beni aslında başta istemeyen bir teknik yönetici vardı. Beni hakikaten isteyen, ne kıymetine olursa olsun isteyen kulüp lideriydi.”

“SERGEN YALÇIN BENİ BAŞTA İSTEMEMİŞ”

“Türkiye’de işler biraz farklı yürüyor. Genelde yurt dışından oyuncu aldıklarında, bu oyuncular isim yapmış, tanınmış futbolcular oluyor. Yani aslında bilinen, piyasada ismi olan oyuncular. Lakin ben o denli biri değildim, beni kimse tanımıyordu.

Bunu da çabucak öğrenmedim, dört–beş ay sonra öğrendim. Aslında beni başta istememiş. Zira bizim o dönemki hoca (Sergen Yalçın), Türkiye’nin Zidane’ı üzereydi.”

“İLK DÖNEMİM İNANILMAZDI”

“Beşiktaş’ta birinci dönemim inanılmazdı. Şampiyonluğu kazandık, akabinde kupa finali vardı. O anların hepsini ayrıntılı anlatamam, kimi şeyler özel kalmalı, lakin nitekim inanılmaz bir tecrübeydi.

Ligi çok az farkla kazandık, nefes kesiciydi. Akabinde kupa finali geldi. Ekibin birçok oyuncusu neredeyse hiç uyumamıştı. Süratlice bir antrenman yaptık, sonra finale çıktık. O maçta gol attım, kazandık. Yani… tanım edilemezdi. Bilhassa taraftarla o kutlamalar… değişikti.”

“TÜRKİYE’DE STATLAR NASILDI?”

Rosier: “Bak, dürüst olayım. Türkiye’de o atmosferleri yaşadıktan sonra, dünyada pek az şey seni korkutur. Nitekim o denli. Orası… değişik bir düzey. Gerçekten.”

“TÜRKİYE’DE İŞLER FARKLI İŞLİYOR”

“Türkiye’de işler öbür işliyor. Beşiktaş’ta efsane olmuş bir Fransız oyuncu vardı, Pascal Nouma. Bir gol attıktan sonra reaksiyon olarak ellerini cinsel organının üzerine koyarak bir kutlama yaptı. Fakat taraftarlar bu hareketi de çok sevmişti! Onlar bu üslup şeyleri seviyorlar.

Benim de bir olayım olmuştu. Bir maçta rakip grubun oyuncusuyla tartıştım. Onlar bir frikik kazandı, oyuncu ortayı açtı ancak bana dirsek attı evvel. Durum geçtikten sonra herkes yerine geçiyor ya, biz de yerleşiyorduk. O sırada tartışmaya başladık, küfürleşiyoruz falan.

Ve ben o anda düşünmeden, yani nitekim aklıma gelmeden, döndüm adama hareket çektim, cinsel organımı gösterdim. Yani direkt göstermedim lakin işaret ettim. Lakin yapmamam gerektiğini bilmiyordum. Hakem de o anda yan taraftaydı, kameraların olduğu yerde. Gördü ve bam direkt kırmızı kart gösterdi.

Ben de dedim ki: Lakin bir saniye, o bana dirsek attı!’ Yani o hareketten ötürü değil de, hakemin onu hiç görmemesi daha çok hududumu bozdu. Lakin taraftarlar? Sonraki gün tekrar coştu. O hareketten sonra beni o Fransız efsaneye benzetmeye başladılar. Nitekim, Türkiye’de işler öteki işliyor.”

“5 OYUNCUYU GAYE GÖSTERDİLER”

“Beşiktaş’ta taraftarlar seni çok seviyordu. Ligde hürmet gören, tesirli bir oyuncuydun. Lakin sonra kulüp idaresinde değişiklikler oldu. Beş oyuncu gaye gösterildi, gönderilmek istendi ve sen de o listenin içindeydin…” Valentin Rosier: “Ne olduğunu ben de bilmiyorum. Hatta hâlâ, şu an bile tam olarak nedenini bilmiyorum.”

“OLANLARI AKLIM ALMIYORDU”

“Kontratımda o denli bir husus yoktu. O denli keyfi bir biçimde seni takım dışı bırakma hakkı yok. En berbatı ne biliyor musun? Bundan tahminen bir hafta evvel kulübe yeni gelen sportif yöneticiyle konuşmuştum. Bana açıkça ‘Sen bu grup için kıymetli bir oyuncusun’ demişti. Bu yüzden gördüğüm o haberin gerçek olduğuna inanamadım.

Hemen sürücümü aradım. ‘Hadi gel, kulübe gidiyoruz’ dedim. Olağanda gitmeyi bile düşünmezdim ancak dayanamadım, kulübe gittim. Oraya vardığımda masörler, fizyoterapistler, oyuncular… kimse benimle konuşmaya cüret edemedi. Zira herkes bunun ne kadar saçma, ne kadar garip bir durum olduğunu biliyordu.

Onana da oradaydı, Eric Bailly de geldi. Ancak Aboubakar ve Rachid Ghezzal gelmedi. Ki bence akıllılık ettiler. Onlar benden daha zekice davrandı bu hususta, hiç gelmediler.

Sonra Onana’ya ‘Bu yaşanan tam bir delilik’ dedim. Vakit geçtikçe sonum artıyordu, aklım almıyordu. Sonra kulüpte beklemeye başladım, sportif yöneticilerle konuşmak istiyordum.

Gittim (Brad Friedel) yanına, birkaç bireyle birlikteydi. ‘Ne oluyor burada’ dedim. O da ‘Nasıl yani’ diye sordu. Ben de yükselmeye başladım, ‘Ne oluyor burada diyorum!’ dedim. O da, ‘Valla bilmiyorum’ dedi. ‘Nasıl bilmiyorsun?’ dedim. ‘Sen sportif yöneticisin, ben kulüpten atılmışım, sen bunun nedenini bilmiyor musun?’ dedim.

Bana, ‘Yok, bilmiyorum. Bir toplantı yapılmış, karar orada verilmiş fakat ben o toplantıda yoktum.’ dedi.”

“OFİSİNE GİRİP ‘SEN ADAM DEĞİLSİN!’ DEDİM”

“Sonra Onana’yla birlikte temel sportif yöneticinin (Samet Aybaba) ofisine gittik. Sinirliydim, sahiden çok sinirliydim. Odaya girdiğimizde esasen adamın havası, kibirli, ukala bir tutumla karşıladı beni. ‘Ee, ne oldu artık?’ dedi.

Sırf bu hali bile beni zahmetten çıkardı. ‘Sen adam değilsin! Bu iş bu türlü yapılmaz. İnsan üzere gelir evvelce konuşursun’ dedim.

Sonra hudutla başladım konuşmaya. Dedim ki: ‘Bak, Instagram’daki o duyuruyu çabucak kaldırtacaksın. Benim kovulduğumu Instagram’dan öğrenmem ne demek ya? Aklını mı kaçırdın? Bu kulüpte neler yaptım ben, her şeyden sonra sen beni bu türlü kapı önüne koyuyorsun. Neymiş, davranış ve futbolsal gerekçelermiş… Davranış mı? Benden daha profesyonel davranan biri varsa söyle! İdmanlarda senden olan Türk oyunculardan bile daha çok efor veriyorum! Futbol açısından da bir şey diyemezsin, zira alanda gerekeni yapıyorum.’

Sonra dedim ki: ‘Açık konuş, beni neden kovdun?’ Bana tek söz etmedi. Yalnızca eliyle şöyle bir hareket yaptı: ‘Hadi haydi, çık dışarı.’ Latife üzere değil mi? Ciddiyim, yemin ederim bu türlü yaptı.”

“NE KADAR SİNSİCE BİR TAVIR!”

“Sportif yöneticiye açıkça söyledim, ‘Ben bu odadan çıkmam! Beni bu formda kovamazsın. Ben Valentin Rosier’im, beni o denli kafana nazaran kovamazsın.’ dedim. Zira ortada hiçbir neden yokken bunu yapmaya çalışıyorlar. Dedim ki, ‘Bu kulüpte koca bir dönem boyunca hiçbir şey yapmayan oyuncular var. Şayet birini kovacaksan, onları kov. Fakat beni bu türlü hiçbir açıklama yapmadan gönderemezsin.’

Sonra sesler yükseldi, ortam gerildi, bizi ayırdılar. Dışarı çıktım, sonumdan çöp kutusuna tekme attım, kırdım. Kulüpten dışarı çıktım.

Ama olay şu: Bunlar sahiden akılsızca davrandılar. Zira bir kulüp, profesyonel bir oyuncuyu bu biçimde keyfi olarak kadrodan atamaz. Bize kelamda bir mail attılar, ‘Yarın idmana gelmenize gerek yok’ dediler. Ekipten resmen uzaklaştırıldık. Artık grupla birlikte idman yapmamız yasaktı, başka çalışacaktık.

Tekme attığım için buna ‘kötü davranış’ diyerek beni suçlamak istediler. Fakat sonra biz avukatlarımızı devreye soktuk. Onlar da durumun yasal olarak yanılgılı olduğunu bildikleri için geri adım attılar ve bizi ekibe tekrar dahil ettiler.

Gerçi ben o sırada sakattım, antrenmana çıkmıyordum. Lakin düşün mesela: Rachid Ghezzal, Aboubakar, Onana, Eric Bailly… Bunlar grupla ısınmaya çıkıyordu. Isınma biter bitmez kenara alınıyorlardı. Ne kadar sinsice bir hal bu ya!”

“BENİ AŞAĞILAYARAK GÖNDERMEK İSTEDİLER”

“Bazı şeyleri anlatmaya çalışıyorsun ancak taraftarın birçok kıssanın tamamını bilmediği için gelip bana hakaret ediyor. Meğer art planda ne yaşandığını bilmiyorlar.

Ve o noktada kendi kendime dedim ki: ‘Evet, futbol dünyası zati bu türlü, bunu biliyordum lakin bu yaşananlar öbür bir düzey.’ Düşünsene, Beşiktaş’la her şeyi kazanmışım, alanda elimden geleni yapmışım ve sonra beni bu türlü kapı önüne koyuyorlar.

Üstelik onlar da biliyordu ki, ben zati ayrılmak istiyordum. İkinci dönemin sonunda Kaç beni istiyordu, gitmek istedim. Lakin transfer olmadı.

Yani içtenlikle gelip deselerdi ki: ‘Val, biz artık yolları ayırmak istiyoruz. Yeni bir yapılanma düşünüyoruz, gel bu işi karşılıklı çözelim.’ Yemin ederim, ‘Tamam’ derdim. Zira Beşiktaş’ı seviyordum lakin Avrupa’ya dönmek istiyordum aslında.

Ama hayır, o denli yapmadılar. Beni resmen aşağılayarak göndermek istediler. O yüzden çok sinirlendim.”

“GALATASARAY BENİ İSTEDİ, FATİH TERİM’E BİLDİRİ ATTIM”

“Beşiktaş’ta birinci yıl her şeyi kazandığımızda Galatasaray beni istemişti.

Galatasaray, o periyotta bana daha güzel bir kontrat sunmuştu. Hatta teknik yöneticisine bildiri bile attım zira onlar çok büyük bir kulüp. Galatasaray’a karşı en ufak berbat niyetim yok. Lakin o periyotta ben sadakati seçtim. Zira ben sahiden sadık bir adamım.

O yüzden Galatasaray hocasına yazdım: Siz büyük bir hocasınız, çok büyük bir kulüpsünüz lakin ben Beşiktaş’ta kalmak istiyorum.’ Yani Galatasaray’a, daha çok para kazanabileceğim bir teklife ‘hayır’ dedim, Beşiktaş’ta kalmayı seçtim. Kalbimi dinledim diyebilirim. Ve sonrasında bana yapılan bu mu? Sahiden akıl alır üzere değil.”

“ESKİ SPORTİF YÖNETİCİ SÜPERDİ”

“Beşiktaş’ta o periyottaki sportif yönetici dürüst olayım, çok ciddiyetsizdi. Bu türlü söylemem tahminen ağır olur lakin hakikaten çok zayıftı. Evvelki sportif yönetici (Ceyhun Kazancı) harikaydı, onunla çalışmak keyifliydi. Fakat bu sonuncusu… Çıldırtıyordu insanı.”

“BU BİÇİMDE BİTMEMELİYDİ”

“Beşiktaş’ta takım dışı kaldığım devir sahiden biraz çöktüm. Evet, tahminen ‘depresyon’ büyük bir söz lakin konuttan dışarı çıkmadım, kimseyle konuşmadım, resmen kendimi içeri kapattım. Önemli manada çok berbattı. Dürüst olmak gerekirse, Beşiktaş’taki taraftarlarla bağlantılarım çok özeldi, orası hayatımın en özel deneyimlerinden biriydi. Ancak bu türlü bir veda… İnsan üzere olmadı. Bu biçimde bitmemeliydi.”